de verschillende gezichten van Vietnam
Door: Kiki
Blijf op de hoogte en volg Kiki
17 Juli 2011 | Vietnam, Mui Ne
Sapa dus...
Sapa staat bekend om het landschap: bergen en groene rijstvelden en om de verschillende minorities die in het gebied leven. Na een nacht in de slaaptrein werd dit bij aankomst meteen duidelijk, ons busje werd achtervolgd en omsingeld door tientallen vrouwen die ons tot aan de ingang van het hotel bestookten met vragen en koopwaar. Na een ontbijt en een douche gingen we met onze groep van 6 en de gids op pad voor de eerste trekking waarbij we wederom begeleid werden door een delegatie van de Black Hmong women. Waar ik me in het begin nog afvroeg wat we daarmee aanmoesten ben ik ze nu eeuwig dankbaar! Onze tocht ging dwars door de rijstvelden en kleine paadjes, die door de regen nogal glad waren.. Ik, mijn gympies en mijn evenwichtsgevoel waren niet helemaal in balans, twee van de dames saved my slippery ass: bij elk glad of lastig stuk kreeg ik een handje om me te helpen! Ondertussen genoot ik van de uitzichten en de kleine dorpjes die we passeerden. Om mijn twee reddende engels te bedanken heb ik na de lunch in het dorpje waar zij woonden wel het een en ander van ze moeten kopen. Ach, zonder hun zou ik nu nog ergens in een rijstveld liggen... Na een dag wandelen hebben we overnacht bij een lokale familie, die een afscheidsfeestje hadden van iemand, wat het tot een hele bijzondere ervaring maakte waarbij de rijstwijn en goocheltrucs uit de kast werden getrokken. De volgende twee dagen hebben we nog meer wandelingen door het gebied gemaakt, de markt bezocht, en een hoop nee gezegd: omdat de rijst nu aan het groeien is hebben de vrouwen weinig te doen waardoor ze allemaal in het dorp zijn en je constant dezelfde zinnen hoort: would you buy something from me? Why not buy something from me? Als een soort lied blijft het in je hoofd hangen, wat ik in de slaaptrein terug nog bleef afspelen.
Op maandagochtend om 5 uur werden we van het station opgehaald, ontbijten en spullen herpakken voor de volgende volgende trip: om 8 uur vertrokken we naar Halong Bay waar we rond het middaguur op onze boot stapten. Drie dagen varen, kajakken, fietsen en wandelen, een nacht op de boot en een nacht op Cat Ba Island in een heerlijk hotel en veel heerlijk eten! Hopelijk kunnen de foto's het een beetje weergeven.
Eenmaal terug in Hanoi op woensdag middag was het dan ook weer behoorlijk wennen aan de drukte en chaos en wilde ik snel door naar mijn volgende bestemming: Hue. Helaas had niemand me verteld dat de Vietnamese vakantie was begonnen, waardoor de bussen en treinen voor de eerstvolgende 3 dagen waren volgebooekt. Wat te doen? Dan maar met het vliegtuig, en helaas... er waren alleen nog maar business class seats beschikbaar. Zo kwam het dus dat ik donderdagmiddag werd uitgenodigd in de businnes lounge van Vietnam Airlines op het vliegveld. In het vliegtuig zelf kreeg ik bij binnenkomst een handdoekje om mezelf op te frissen, een drankje en vlak na opstijgen werd ik verzocht mijn tafeltje uit te klappen waarop eerst een klein tafelkleedje werd gelegd voordat ze een snackje serveerden samen met de krant... Het enige jammere is dat de vlucht maar een uur duurde. In Hue aangekomen ben ik op zoek gegaan naar het hostel dat mn nieuwe reismaatje Claire voor me had geboekt. Claire heb ik ontmoet in Hanoi en zij vertrok wel woensdagavond met de nachtbus, een blijkbaar helse rit die 14 uur duurde, ik fris en fruitig na mijn luxe vlucht, zij uitgeteld op bed..
In Hue hebben we een fiets gehuurd om de oude Citadel te bezoeken en hebben we een dagtocht gemaakt naar de DMZ, de Demilitarized Zone, het vroegere grensgebied tussen Noord- en Zuid Vietnam. Hier hebben we ook de Vinh Moc tunnels bezocht. Vnh Mc is een tunnelcomplex dat werd gebouwd als toevluchtsoord voor dorpsbewoners om te ontsnappen aan de intense Amerikaanse bombardementen. Het was in gebruik van 1966 tot 1972. Heel indrukwekkend om te bedenken hoe kort geleden dit nog maar is en hoe de mensen daar toen geleefd moeten hebben.
Ondertussen was de temperatuur in Hue opgelopen tot 40 graden met een luchtvochtigheid van ong. 80% en was het tijd voor wat verkoeling en wat relaxen. Samen met Claire en 3 andere meisjes zijn we met de bus naar Hoi An gegaan, waar een hotel met zwembad en het strand op fietsafstand op ons wachtte. Hoi An is een heel leuk plaatsje dat op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. In de dagen dat we hier waren hebben we weer een fiets gehuurd, helemaal leuk, om door het oude stadscentrum langs de rivier en naar het strand te fietsen! S avonds eten aan de rivier die werd verlicht door alleen maar lampionnen, een heel ander Vietnam dan ik tot dan gezien had. Ik blif me verwonderen over hoe verschillend de gebieden, maar ook de mensen zijn, ik heb de meest vriendelijke, lokale mensen ontmoet maar zo zijn we ook volledig genegeerd toen we een restaurant binnenliepen waar ze blijkbaar geen Westerlingen binnen wilden..
Gelukkig zijn we nu in Mui Ne, een kustplaatsje met vriendelijke mensen! Tussen de vele luxe resorts aan het strand, hebben wij bij toeval het meest fantastische guesthouse ooit gevonden! Onze mooie kamer grenst aan de prachtige tuin met zwembad, de eigenaresse is een Vietnamese die 30 jaar in Amerika heeft gewoond en heeft gister voor ons geregeld dat we met de scooter werden opgehaald en terugbracht voor een massage (een uur voor 8 euro, me like!!), leent ons haar Ipad en wil alles voor ons doen! Heerlijk om hier nog 2 nachten te kunnen blijven voor ik doorreis naar Saigon!
Sapa staat bekend om het landschap: bergen en groene rijstvelden en om de verschillende minorities die in het gebied leven. Na een nacht in de slaaptrein werd dit bij aankomst meteen duidelijk, ons busje werd achtervolgd en omsingeld door tientallen vrouwen die ons tot aan de ingang van het hotel bestookten met vragen en koopwaar. Na een ontbijt en een douche gingen we met onze groep van 6 en de gids op pad voor de eerste trekking waarbij we wederom begeleid werden door een delegatie van de Black Hmong women. Waar ik me in het begin nog afvroeg wat we daarmee aanmoesten ben ik ze nu eeuwig dankbaar! Onze tocht ging dwars door de rijstvelden en kleine paadjes, die door de regen nogal glad waren.. Ik, mijn gympies en mijn evenwichtsgevoel waren niet helemaal in balans, twee van de dames saved my slippery ass: bij elk glad of lastig stuk kreeg ik een handje om me te helpen! Ondertussen genoot ik van de uitzichten en de kleine dorpjes die we passeerden. Om mijn twee reddende engels te bedanken heb ik na de lunch in het dorpje waar zij woonden wel het een en ander van ze moeten kopen. Ach, zonder hun zou ik nu nog ergens in een rijstveld liggen... Na een dag wandelen hebben we overnacht bij een lokale familie, die een afscheidsfeestje hadden van iemand, wat het tot een hele bijzondere ervaring maakte waarbij de rijstwijn en goocheltrucs uit de kast werden getrokken. De volgende twee dagen hebben we nog meer wandelingen door het gebied gemaakt, de markt bezocht, en een hoop nee gezegd: omdat de rijst nu aan het groeien is hebben de vrouwen weinig te doen waardoor ze allemaal in het dorp zijn en je constant dezelfde zinnen hoort: would you buy something from me? Why not buy something from me? Als een soort lied blijft het in je hoofd hangen, wat ik in de slaaptrein terug nog bleef afspelen.
Op maandagochtend om 5 uur werden we van het station opgehaald, ontbijten en spullen herpakken voor de volgende volgende trip: om 8 uur vertrokken we naar Halong Bay waar we rond het middaguur op onze boot stapten. Drie dagen varen, kajakken, fietsen en wandelen, een nacht op de boot en een nacht op Cat Ba Island in een heerlijk hotel en veel heerlijk eten! Hopelijk kunnen de foto's het een beetje weergeven.
Eenmaal terug in Hanoi op woensdag middag was het dan ook weer behoorlijk wennen aan de drukte en chaos en wilde ik snel door naar mijn volgende bestemming: Hue. Helaas had niemand me verteld dat de Vietnamese vakantie was begonnen, waardoor de bussen en treinen voor de eerstvolgende 3 dagen waren volgebooekt. Wat te doen? Dan maar met het vliegtuig, en helaas... er waren alleen nog maar business class seats beschikbaar. Zo kwam het dus dat ik donderdagmiddag werd uitgenodigd in de businnes lounge van Vietnam Airlines op het vliegveld. In het vliegtuig zelf kreeg ik bij binnenkomst een handdoekje om mezelf op te frissen, een drankje en vlak na opstijgen werd ik verzocht mijn tafeltje uit te klappen waarop eerst een klein tafelkleedje werd gelegd voordat ze een snackje serveerden samen met de krant... Het enige jammere is dat de vlucht maar een uur duurde. In Hue aangekomen ben ik op zoek gegaan naar het hostel dat mn nieuwe reismaatje Claire voor me had geboekt. Claire heb ik ontmoet in Hanoi en zij vertrok wel woensdagavond met de nachtbus, een blijkbaar helse rit die 14 uur duurde, ik fris en fruitig na mijn luxe vlucht, zij uitgeteld op bed..
In Hue hebben we een fiets gehuurd om de oude Citadel te bezoeken en hebben we een dagtocht gemaakt naar de DMZ, de Demilitarized Zone, het vroegere grensgebied tussen Noord- en Zuid Vietnam. Hier hebben we ook de Vinh Moc tunnels bezocht. Vnh Mc is een tunnelcomplex dat werd gebouwd als toevluchtsoord voor dorpsbewoners om te ontsnappen aan de intense Amerikaanse bombardementen. Het was in gebruik van 1966 tot 1972. Heel indrukwekkend om te bedenken hoe kort geleden dit nog maar is en hoe de mensen daar toen geleefd moeten hebben.
Ondertussen was de temperatuur in Hue opgelopen tot 40 graden met een luchtvochtigheid van ong. 80% en was het tijd voor wat verkoeling en wat relaxen. Samen met Claire en 3 andere meisjes zijn we met de bus naar Hoi An gegaan, waar een hotel met zwembad en het strand op fietsafstand op ons wachtte. Hoi An is een heel leuk plaatsje dat op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. In de dagen dat we hier waren hebben we weer een fiets gehuurd, helemaal leuk, om door het oude stadscentrum langs de rivier en naar het strand te fietsen! S avonds eten aan de rivier die werd verlicht door alleen maar lampionnen, een heel ander Vietnam dan ik tot dan gezien had. Ik blif me verwonderen over hoe verschillend de gebieden, maar ook de mensen zijn, ik heb de meest vriendelijke, lokale mensen ontmoet maar zo zijn we ook volledig genegeerd toen we een restaurant binnenliepen waar ze blijkbaar geen Westerlingen binnen wilden..
Gelukkig zijn we nu in Mui Ne, een kustplaatsje met vriendelijke mensen! Tussen de vele luxe resorts aan het strand, hebben wij bij toeval het meest fantastische guesthouse ooit gevonden! Onze mooie kamer grenst aan de prachtige tuin met zwembad, de eigenaresse is een Vietnamese die 30 jaar in Amerika heeft gewoond en heeft gister voor ons geregeld dat we met de scooter werden opgehaald en terugbracht voor een massage (een uur voor 8 euro, me like!!), leent ons haar Ipad en wil alles voor ons doen! Heerlijk om hier nog 2 nachten te kunnen blijven voor ik doorreis naar Saigon!
-
17 Juli 2011 - 07:15
Wies:
Weer mooie verhalen meis! Wat maak je veel me! Misje wel hoor!
Kus
-
17 Juli 2011 - 10:58
Roebeltje:
ooh Kiek, klinkt weer leuk allemaal en heerlijk man die massages!!
Nog 8 nachtjes slapen...spannend!
Kus -
18 Juli 2011 - 09:21
Inez:
lieve schat,wat kan kan jij toch fantastisch schrijven! zie alles voor me. dat is ook een talent van jou!
En weet, met schrijven creeer je ruimte,waar we het over gehad hebben.
veel liefs, geniet, ik denk aan je
zoen en tot snel! -
18 Juli 2011 - 12:10
Kees:
Kiki, held!! Mooie verhalen allemaal. Tot volgende week! -
18 Juli 2011 - 18:19
Mik:
Heerlijk verhaal weer en fijn al die mooie foto's op fb!!! Volgens mij is het enorm genieten daar, fijn fijn. Dikke zoen -
18 Juli 2011 - 20:08
Yvette:
Lieve kiki, wat een avontuur! Gaaf om te lezen. Ben je al door al je pakjes heen? X yvette -
18 Juli 2011 - 20:38
Marischka:
Lieve KIKI,prachtige verhalen,je maakt leuke dingen mee.Het aparte lijkt mij dat je zoveel verschillende mensen ontmoet,en vaak mensen die je bij blijven.In Saigon is mijn vader geboren, in 1913,het behoorde toen bij China.Hij heeft daar tot zijn 17 gewoond en ging met zijn zus met de trein naar Nederland om daar naar school te gaan. Zijn ouders kwamen een jaar later.Leuk dat jij daar nu rond loopt. Veel plezier,ook straks met de bende uit Breda. -
19 Juli 2011 - 17:12
Benjamin:
Kiekske! Onwijs leuk om te lezen dat je nu dezelfde paden aan het bewandelen bent als ik een paar jaar geleden heb gedaan. Ben echt jaloers op je verhaal over Hoi An.. zo relaxed daar! Heel veel plezier nog in Ho Chi Minh en de Mekong Delta en tot over 6 dagen.. kunnen we proosten met een Tiger biertje! heujjj
X -
19 Juli 2011 - 19:54
Jen:
Lieve Kieks,
Heerlijk! Het lijkt alsof ik met jou mee reis. Dikke zoen!
-
21 Juli 2011 - 08:05
Erik En Anita:
Lieve KikI
Wat ben je aan het genieten. Aangezien wij ook heel graag in landen als Azie reizen kunnen wij ons alles voorstellen bij de warmte, de prachtige uitzichten, heerlijke kruiden enz enz. genieten dus. Wat leuk dat Rubi en Kees ook een deel meereizen, dat moet super gezellig zijn. vanuit druilirig Rotterdam een zoen voor jou en Rubi en kees
-
23 Juli 2011 - 13:44
Tant'as:
Lieve kiekelekaatje,gezien het druilerige weer hier besloot ik me maar even te gaan warmen aan jouw reisverslag,wat een supertalent ben je ook op het gebied van beeldend vertellen,heb genoten ,wie weet kan je er straks nog wat mee! geniet maar en binnenkort met je liefste vriendin en aanhang lekker bijkomen en kletsen Dikke kus.As -
25 Juli 2011 - 21:08
Noeni:
Lieve Kiek
Heb je ooit overwogen om reisboeken te schrijven:-)? Dat worden bestsellers! Ik zit te genieten van je verhalen en kijk uit naar het volgende hoofdstuk!
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
